Fond za humanitarno pravo je Tužilaštvu za ratne zločine Republike Srbije podneo krivičnu prijavu protiv više od 30 pripadnika nekadašnje Teritorijalne odbrane (TO) i Stanice milicije u Tenji (Hrvatska), kao i protiv više pripadnika Novosadskog korpusa Jugoslovenske narodne armije (JNA) i vojnih i civilnih tajnih službi, te grupa koje su bile pod komandom Željka Ražnatovića Arkana, zbog ratnih zločina protiv civilnog stanovništva i ratnih zarobljenika počinjenih u Tenji 1991. godine.
Prijavljeni su vršili masovna ubistva nenaoružanih civila – Hrvata i drugih nesrba – njihova mučenja, zatvaranja i progon preživelih, s ciljem zastrašivanja preostalih preživelih Hrvata i drugih nesrba kako bi što pre napustili Tenju.
U periodu od jula do novembra 1991. godine, prijavljeni su ubili najmanje 29 civila: Marije (Ilija) Cerenko, Ane (Stjepan) Horvat, Katice (Ignjat) Kiš, Franje Burča, Pere (Marijan) Mamića, Josipa (Petar) Medveda, Mata (Gjuro) Nađa, Stipa (Mate) Penića, Evice (Rozalija) Penić, Josipa (Ladislav) Prodanovića, Ivana (Mate) Valentića, Vlada (Mate) Valentića, Steva (Svetislav) Bačića, Franciske (Nikola) Bogović, Josa (Mile) Božičevića, Anta (Jakov) Goleka, Jura (Ivo) Šarića, Josipa (Valentin) Hodaka, Mata (Gjuro) Mikolaša, Steva (Pero) Topalovića, Tomasa (Pero) Topalovića, Đura (Ignjaca) Kiša, Mare (Pera) Knežević, Marka (Marijan) Kneževića, Franje (Josipa) Fućeka, Mande (Petar) Banović, Nedeljka (Andrija) Gotovca, Elizabete (Mato) Gotovac i Andrije (Nedeljko) Gotovca. Još uvek nisu pronađena tela 13 ubijenih.
Prijavljeni su protivpravno lišili slobode više civila – Hrvata i nesrba – zatvarali ih i držali u podrumima privatnih kuća, objektima za sušenje mesa i mesnih prerađevina, površine od najviše četiri kvadratna metra (tzv. “pušnicama”), kao i u drugim objektima u Tenji, gde su ih brutalno premlaćivali, oduzimali im njihove iole vredne lične stvari, krali pokućstvo i sve vrednije stvari iz njihovih kuća i objekata, prisiljavali ih da za Srbe izvršavaju teške fizičke radove, i da pevaju srpske nacionalističke i četničke pesme. Prijavljeni su na opisani način postupali, među ostalima, i sa Perom Mamić, Vladom Valentić, Ivanom Valentić, Matom Božičevićem,Ivkom Krajinom, Matom Krajinom, Dragom Baloga, Rozalijom Varga, Rozalijinim bratom nepoznatog imena i prezimena sa nadimkom Dragec, Ivanom Krešo i Marom Kostić.
U te kuće i ”pušnice”, kao improvizovane zatvore, prijavljeni su zajedno zatvarali i držali muškarce i žene, bez osnovnih uslova za higijenu, bez hrane i neophodnih lekova. Peri Mamić, Hrvatici iz Tenje, koja je imala veštačko (stakleno) oko, a koju su zatvorili sa dvojicom hrvatskih muškaraca u pušnicu od nepuna tri kvadratna metra, prijavljeni nisu dozvolili da ponese iz kuće kremu i kapi za oči, odnosno veštačko oko, zbog čega je trpela strahovite bolove.
U oktobru 1991, prijavljeni iz TO Tenja i Stanice milicije Tenja su od prijavljenih pripadnika JNA iz sastava Novosadskog korpusa i Vojne policije JNA iz sastava Novosadskog korpusa, preuzeli ratne zarobljenike-pripadnike Zbora narodne garde Republike Hrvatske, iz sastava 106. brigade Hrvatske vojske – Ivicu Lovrića, Franja Ciraki, Miroslava Vargu i Ivana Vadlja – zatvorili ih u osnovnu školu u Tenji, koja je korišćena kao zatvor pod nadležnošću Stanice milicije, te ih, nakon ispitivanja i premlaćivanja, svu četvoricu ubili.
Prijavljeni su, 1991. godine, sa područja Tenje prognali 2.961 Hrvata i drugih nesrba.
