Fond za humanitarno pravo (FHP) podneo je Tužilaštvu za ratne zločine Republike Srbije, krivičnu prijavu protiv više pripadnika nekadašnje Vojske Republike Srpske (VRS) odgovornih za genocid izvršen nad preko 1800 bosanskih Muslimana iz Sreberenice, u julu 1995. godine.
Prijava je podneta protiv Petra Salapure, ondašnjeg pukovnika VRS i načelnika Uprave za obaveštajne poslove Glavnog štaba VRS, Radoslava Jankovića, ondašnjeg pukovnika VRS i zamenika načelnika Uprave za obaveštajne poslove Glavnog štaba VRS, Milorada Pelemiša, ondašnjeg poručnika VRS, komandanta 10. diverzantskog odreda (10.d.o.) VRS, Dragomira Pećanca, ondašnjeg ađutanta (ličnog sekretara i ordonansa) generala Ratka Mladića, Mila Petrovića, ondašnjeg majora VRS i zamenika komandira vojne policije Bratunačke lake brigade iz sastava Drinskog korpusa VRS, Radoslava Kremenovića, ondašnjeg komandira Vlaseničkog voda 10.d.o., Franca Kosa, ondašnjeg komandira Bijeljinskog voda 10.d.o., te više pripadnika 10.d.o., dva NN vojna policajca Vojne policije Drinskog korpusa i više NN oficira, podoficira i vojnika VRS, koji su u julu 1995. godine bili pripadnici ondašnjeg 10.d.o., Bratunačke lake brigade i Zvorničke brigade iz sastava Drinskog korpusa VRS, za izvršenje krivičnog dela genocida iz člana 141. Krivičnog zakona Savezne Republike Jugoslavije (KZ SRJ), u vezi sa članom 22. KZ SRJ, kao saizvršioci.
10.d.o. je oformljen 1993. godine, kao prva specijalna jedinica VRS, za izvršavanje diverzantskih i drugih posebnih zadataka “u pozadini, iza leđa neprijatelja”. Odred su činila dva specijalna voda – vlasenički i bijeljinski. Obuku pripadnika ove jedinice je vršila Vojska Jugoslavije (VJ), u Srbiji, a specijalna sredstva koje je 10.d.o. koristio, takođe je obezbeđivala VJ.
U skladu sa planovima Glavnog štaba VRS, prijavljeni Salapura je naredio Pelemišu, kao komandantu 10.d.o., da taj odred blagovremeno pripremi, uključi i predvodi u združenom delovanju vojnih i policijskih jedinica prilikom zauzimanja grada.
Već prvog dana po ulasku u Srebrenicu, pripadnici 10.d.o. su ubili oko 200 starijih i bolesnih srebreničkih Muslimana koji nisu uspeli da pobegnu u bazu Holandskog bataljona snaga UN u Potočarima, a u noći 13. jula su, zajedno sa vojnicima Bratunačke brigade i lokalnim Srbima iz Bratunca, ubili 100 Muslimana, koje su prethodno doveli iz Potočara.
Po Pelemiševom naređenju, osmorica pripadnika 10.d.o., među kojima i Dražen Erdemović, su 16. jula otišli u Zvornik. Na polju vojne farme Branjevo, nedaleko od sela Pilice, njih osmorica i osam pripadnika Bratunačke brigade su za nekoliko sati streljali 1200 zarobljenih Muslimana sa područja Srebrenice. Zatim su ti isti pripadnici Bratunačke brigade otišli do Doma kulture u selu Pilice gde je ubijeno još oko 500 Muslimana.
Sam Pelemiš je naredio egzekuciju jednog mladog Muslimana civila, koju je i izvršio njegov podređeni iz 10.d.o., a učestvovao je, zajedno sa svojim podređenima, u ubistvu drugog mladića Muslimana, koji im je prethodno dao 100 000 nemačkih maraka, kako bi mu poštedeli život.
Sprovođenjem postupka za zločin genocida opisan u prijavi FHP, Srbija će ispuniti svoju ustavnu i zakonsku obavezu, kao država koja je ratifikovala Konvenciju o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida. Članom I. te konvencije, sve države koje su je ratifikovale preuzele su obaveze da genocid spreče i kazne.
