Vrhovni sud Srbije je 4.12.2009. godine potvrdio presudu Okružnog suda u Beogradu, Veća za ratne zločine, kojom je optuženi Boro Trbojević oglašen krivim zbog krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva i osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 10 godina. Vrhovni sud Srbije je odbio kao neosnovane žalbe Tužioca za ratne zločine kao i odbrane optuženog Trbojevića. U obrazloženju ovaj sud navodi da prvostepena presuda ne sadrži bitne povrede odredaba krivičnog postupka niti povrede krivičnog zakona na koje drugostepeni sud pazi po službenoj dužnosti.
Sud je na osnovu izvedenih dokaza utvrdio da je optuženi Trbojević, kao pripadnik tzv. Bilogorskog odreda, u periodu od 13.08.1991. do 31.10.1991. godine na području opštine Grubišno Polje učestovovao u uzimanju i zatvaranju talaca i ubistvu civila hrvatske nacionalnosti, pa je tako 13.08.1991. učestvovao u prisilnom odvođenju i zatvaranju Vlade Radoševića i Ivana Vereša koji su kao taoci kasnije razmenjeni, dana 20.08.1991. učestvovao u opkoljavanju sela Topolovića, a zatim u odvođenju talaca na taj način što je u dovorištu Kate Kotoran razdvojio žene od muškaraca, žene zaključao u štalu te potom učestvovao u odvođenju Matije Kotorana, čije je telo kasnije pronađeno u masovnoj grobnici, Seleši Željka, koji je kasnije ubijen u zatvoru u Velikoj Peratovici i Miška Čepa, te je 31.10.1991. u večernjim satima u zatvoru koji se nalazio u podrumu osnovne škole u Velikoj Peratovici gde je bio stražar zajedno sa pokojnim Bogdanom Trbojevićem i još jednim nepoznatim licem ispalio u zatvorene civile nekoliko rafala iz automatskog oružja pri čemu su Željko Seleši, Božidar Jakopec, Petar Kramer, Franjo Šokec i Mato Petek preminuli dok je Vendel Šklebek ostao nepovređen pošto se sklonio iza jednog zida u podrumu, čime je Trbojević izvršio krivično delo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. stav 1. KZJ.
FHP smatra da je kazna na koju je optuženi Trbojević osuđen kao neposredni izvršilac ubistava pet osoba neprimereno blaga i ne doprinosi pravdi za žrtve. Optuženi Trbojević u toku suđenja nije pokazao kajanje već je do kraja pretresa nastojao da isključi svoju odgovornost. Iako je bio u mogućnosti da zarobljenike osobodi prilikom povlačenja ili ih ostavi kako bi ih pronašle hrvatske snage, optuženi je odlučio da ih zajedno sa upravnikom zatvora Bogdanom Trbojevićem likvidira, što ukazuje da je pobuda iz koje je delo izvšeno nacionalna mržnja. FHP smatra da kazna u trajanju od deset godina nije prihvatljiva za porodice žrtava.
