Sipas vlerësimit të Fondit për të drejtën humanitare (FDH), gjykimi dhe aktvendimi i pafajësisë i shqiptuar nga Gjykata e Apelit në Nish 17.11.2011 më të cilin policin aktiv Millosh Simonoviq dhe rezervistin të MPB-së të Serbisë Dragisha Markoviq e liruan për vrasjen e Isë Emini, shqiptarin nga Prishtina gjë që seriozisht e vë në dyshim gatishmërinë e deklaruar të gjyqësorit të Serbisë në procedim e autorëve të krimeve të luftës nga radhët e policisë.
FDH vlerëson se Gjykata e Apelit nuk ka sjell një vendim të drejtë, si në lidhje me të akuzuarit ashtu edhe në lidhje me viktimën. FHP thekson se gjykimi ka zgjatur pesë vjet dhe që gjykata e toleronte mungesën e të akuzuarve në gjykim duke e arsyetuar mospraninë e tyre me dorëzimin e thirrjes jo të azhuruar. Gjykata vazhdimisht iu është shmangur që praninë e të akuzuarve ta sigurojë me urdhër arresti apo më paraburgim. Tolerimi i mospërfilljes së gjykatës nga të akuzuarit ka trimëruar pjesëtarët profesional të MPB-së të Serbisë të cilët ishin në dijeni për vrasjen e Isë Eminit të mos marrin pjesë në procedurë.
Edhe pse e kishte obligim që të vërtetojë të gjitha faktet që ishin të rëndësishëm në marrje të vendimit duke sugjeruar dëshmitë të cilat mund të kontribuojnë gjë që gjykata këtë nuk e bëri. Barrën e provave ia kaloi anës së akuzuarve, dëshmive të cilave nuk iu ofroi besueshmërinë.
Pjesëtarët të MUP-it të Serbisë, Millosh Simonoviq dhe Dragisha Markoviq, ishin akuzuar që me datën 05.05.2011 kanë hyrë në banesë të familjes Emini në Prishtinë dhe me dy plumba vranë Isë Eminin. Në atë çast kur është vra Isa, Ramiza ishte në dhomë tjetër me duart të lidhura dhe me një leckë në gojë.
Gjykimi ka filluar me 8.10.2004 dhe zgjati deri më 15.06.2007 kur Gjykata e Qarkut në Nish mori vendim për lirim. Gjykata Supreme e Serbisë me datën 30.06.2008 e hedh poshtë vendimin dhe lëndën e ktheu në rigjykim me urdhër që gjykimi të mbahet para këshillit gjyqësor të ri. Rigjykimi filloi me 29.01.2010 para trupit gjykues të Gjykatës së Lartë në Nish të kryesuar nga gjykatësi Mirko Drashkoviq. Në rigjykim, sërish janë marrë në pyetje katër dëshmitarë të nacionalitetit serb, të cilët i kanë mbrojtur të pandehurit. Përveç tyre, gjykata e dëgjoi palën e dëmtuar Ramize Emini, e cila sipas përkatësisë etnike është boshnjake. Gjykata këmbëngul në dallime të vogla në deklaratat e të dëmtuarës Ramiza dhe konkludoi që dëshmia e saj ishte e mangët dhe se nuk ka dëshmi për një aktvendim të plotfuqishëm ndaj policëve të akuzuar.
E dëmtuara Ramiza Emini në dëshminë e dhënë para gjykatësit hetues të Gjykatës së Qarkut në Prishtinë me datën 11.05.1999 thotë se në mbrëmjen e datës 05.05.1999 në banesën e saj kanë hyrë dy meshkuj. Ajo e ka njohur fqinjin e tyre Milloshin i cili e ka pasur uniformën e policisë së rregullt ndërsa për mashkullin tjetër i cili ishte veshur në uniformë të kamufluar ushtarake ka pasur njohuri që e ka mbiemrin Markoviq. Milloshi e dërgoi Isën në dhomën e ndjenjës ndërsa Markoviq shkoi në kuzhinë tek Ramiza dhe ia kërkoi dokumentin identifikues. Pastaj e nxori nga çanta një bluzë të bardhë dhe ia futi në gojë. E ka goditur me kondak në kokë dhe ia ka afrua armën në fytin duke i thënë që të hesht duke ia sha nënën shqiptare. Në atë moment Ramiza kishte dëgjuar dy të shtëne nga dhomë në të cilën ishte bashkëshorti i saj dhe Millosh Simonoviq. E dëmtuara këtë deklaratë, me dallime të vogla e ka përsëritura në gjykim me datën 10.08.2004 dhe me datën 28.04.2009.
